Mektuplar İyidir-1

7 Şubat

Sevgili E.B,

Bilmediğin bir sürü şey olduğunu düşünüyorsun, aklının almadığı yığınla şey olduğuna yemin edebilirsin hatta. Yön bulma duygun yanıltıyor bu aralar seni, kayboluyorsun. Oysa ayakların bir hafızası vardır, unuttuğunu zannediyorsun. Hayat söyledikleri kadar büyük değil, kimi zaman ne kadar zavallı olabileceğini en iyi sen biliyorsun. Etrafında durmadan konuşan bir sürü insan var, sen konuşmayı beceremiyorsun. Seslerini yükseltiyorlar, sesleri yükseldikçe cümlelerini takip etmen zorlaşıyor. Konuşmasalar unutulacaklar sanki. Unutulmanın o kadar da kötü bir şey olmadığını senden daha iyi kim bilebilir ki?

Kendine tahammül edemiyorsun, aklının şeytanları durmadan artıyor.
Konuşmaktan, anlatmaktan, anlamaya çalışmaktan yorgunsun. Durmak, susmak, tüm bunlar geçene kadar uyumak istiyorsun. Kendini hırpalıyorsun, kendinle kavgan bir türlü bitmiyor. Mutluluğun ne olduğunu unuttun çoktan. Saçma sapan şeylere kahkahalarla gülmek istiyorsun artık, ayaklarını balkon demirlerine uzatıp kahve içmeyi, kumarda ve aşkta bir defa da olsa kazanmayı istiyorsun. İstemek yetmiyor bazen.

Sevgili E.B, seviyorsun, onu çok seviyorsun. Birini bu kadar sevmenin acı çekmekle eş anlamlı olduğunu elbette biliyorsun.

Hayat zannettiğin kadar zor değil aslında. Olmaz dediğin nice şeyin seninle dalga geçer gibi gerçek olduğunu unuttun mu sahiden? Gitmez dediğin, güvendiğin onca insan seni terk etmedi mi, onlarsız yaşamaya alışmadın mı? Hastalandığın, parasız kaldığın, ağlamak isteyip ağlamayı bile beceremediğin zamanlardan sonra yüzündeki aptal gülümsemeye engel olamadığın, kalbinin deli gibi attığı zamanlar olmadı mı?

E.B, hayat zannettiğin kadar zor değil aslında. Pencereyi aç, soğuk havayı içine çek. Nefes almaya devam ediyorsun, umut var hâlâ. Kitaplara fazla inanma.