Suskunsunuz, geceler boyu suskun. Takdir ediyorum dirayetli suskunluğunuzu. Kederli yalnızlıktan söz edebilirdim size, bıkıp usanmadan hayatın kötücül yanlarından dem vurabilirdim. Ama hayat çok büyük. Bakın az sonra hava kararacak, karanlık her zaman güzel.

Sonra bir evde akşam sofrası kurulacak, çay demlenecek, misafir ağırlanacak. Mutsuz olacak onca sebep varken huzurlu olmaya yetmez mi bir bardak demli çay? Ah, elbette büyük cümlelerin peşinden koşmayı seviyorum.

Sakin sakin yürümeyi öğrenmek istiyorum mesela ben, ya siz neyi öğrenmek istiyorsunuz? Çok yorgunsunuz belki de.