Sevgili T,

Bu sabah seni düşünerek uyandım. Kendi öyküsüne sahip çıkabilenleri düşündüğüm için aklıma geldin belki de. Bir deniz kıyısı düşündüm, uzun uzun denize baktığını hayal etmedim ama. Bu kadar duygusallık senin için fazla. Sokaktan geçen kedilerden, hafif hafif esen rüzgârdan söz edip canını sıkmayacağım, merak etme.

Hayatı alt üst etmek gerekiyor bazen, bazen temize çekmek, bir süre susmak gerekiyor. Bütün bunların faydalı olduğu zamanlar var. İyiyle kötünün, doğruyla yanlışın hiçbir anlam taşımadığı zamanlar da var. Kimse kimseyi gerçekten sevemez belki de dostum. Kimse kimseyi gerçekten dinlemiyor nihayetinde.

“Nedir, mesele nedir?” bakışını da takındığına göre mektubu bitirme zamanımız gelmiş demektir.

Sevgili T. dikkat et kendine, mümkün mertebe.