Bazen uyanmak istemiyorum, size hiç olmaz mı? Bazen günlerce uyusam, diyorum, uyusam, uyandığımda bitmiş olsa “bu ağrılı mevsim”. Aynada gördüğüm sureti tanıyamıyorum bazen, verdiğim kararların doğruluğundan şüphe ediyorum, sahi siz hiç şüphe etmez misiniz kendinizden?
Tanıdığım insanların çok azını seviyorum, çok azına saygı duyuyorum; bu beni kötü biri mi yapar? Vicdanımın sesi kurallardan, kanunlardan, yasaklardan daha önemli benim için. Başkaları adına utanmaktan yoruluyorum bazen.
Konuşmak gelmiyor içimden, sussam gönül razı değil; sizin boğazınızda da nefes almanızı engelleyen kocaman bir yumru var mı? Aklımın çeperi bombalara çevrili, kalbin sadece kan pompalamaya yarayan bir organ olduğunu söylediğimde kaç yaşındaydım sahi?
Özlediğim, çok özlediğim birileri var. Kilometrelerin mesafe dışında bir anlamı olmalı mı? Sizin her zaman, her soruya verecek bir cevabınız var mı sanki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder